Przejdź do głównej zawartości

W marcu jak w garncu

Autor:

Kochani Czytelnicy!

Co za tydzień… Początek wiosny nigdy nie jest prosty ani dla hodowców kotów, ani dla ich zwyczajnych posiadaczy. Na „Kołtuniakach” rozgorzała dyskusja na temat tego, jak radzić sobie z futrzakami ogarniętymi miłosnym szałem roztopów. Razem z Panem D. zastanawialiśmy się nad tym samym, ponieważ przy każdym cotygodniowym raporcie ze śledztwa przeszkadzali nam nieznośnie głośni zalotnicy z okolicy. Na szczęście z pomocą przyszła nam zaprzyjaźniona firma produkująca suplementy dla kotów – Kitaja.

Kitaja to marka specjalizująca się w komponowaniu kocich suplementów, mających za zadanie przywrócić naszym puchatym ulubieńcom równowagę psychiczną. Preparaty te są przystępne cenowo, ich podanie nie sprawia kłopotów, ponieważ występują w formie musu wyciskanego z tuby, który można bez problemu chapsnąć w japkę, a ich skuteczność została potwierdzona przez dziesiątki klientów. To marka, której zaufało już setki kociarzy.

Z okazji końca marca, a może raczej końca marcowania, oferujemy Wam razem z Kitają kod promocyjny 30% na produkty z walerianą z serii inspirowanej Krajem Kwitnącej Wiśni „Se-March-A”.

 


Ach, Kochani, no właśnie… Manuel najwyraźniej jeszcze nie jest w stanie rozstać się z Mediolanem. Mówi, że to przez obostrzenia związane z pandemią PurrVid 2.0, choć mam prawo podejrzewać, iż to raczej vongole i hugo spritz trzymają go tam na miejscu…

E-Stefan

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aha. No okej...

Autor:
Kochani, Nie wiem, jak się zabrać za pisanie tego posta. Siedzę sam w hotelowym pokoiku, pod ręką mam butelkę guappy, w głowie pustkę, a serce skute lodem. Szkoda, że tylko serce, bo jak na złość zepsuła się klimatyzacja, a jedna z okiennic zupełnie nie spodziewała się tego, jak ją potraktuję po powrocie ze śledztwa i teraz leży sobie żałośnie na chodniku, czekając na kogoś, kto ją stamtąd uprzątnie. W momencie, w którym uświadomiłem sobie, że zupełnie straciłem kontakt z Panem D. i że nie wolno mi już łudzić się, że wkrótce nadejdą jakieś wieści, a także po tym, jak potraktował mnie Manuel i jego włoski koleżka" (do tej pory zastanawiam się, co on tam właściwie do mnie wykrzykiwał z taką pasją…) postanowiłem nie liczyć już na nikogo. Wyłącznie na siebie. Wybitna to była myśl i doskonała decyzja. Drodzy, cóż mogę rzec… Liczyć wyłącznie na siebie będę musiał już chyba do końca życia… Ale do rzeczy. Pierwsza kocia kawiarnia, którą odwiedziłem, nie wyróżniała się niczym szcze...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Una caja llena de recuerdos

Autor:
Queridos, Me alegro de que esta vez no haya ningún problema con los encargos en la pagina web de Kitaya, por lo menos nadie me ha denunciado nada. Perdonadme la falta del contenido gatuno, últimamente he andado buscando huellas, sugerencias, señales… Me abruma la intensidad de los recuerdos de la vida mejor, no estoy en condiciones de escribir sobre algo tan vulgar. Todos los días me impacta cada vez más el agotamiento físico y mental, me siento enfermo de ansiedad. Ayer, averiguando el caso, decidí abrir una caja que había estado escondida del mundo exterior en un rincón más oscuro de mi casa, como si fuera un tesoro. Y lo es, para mí lo es…   Con un nudo en la garganta miraba las fotos, las cartas escritas antes de nuestra boda (hay que subrayar que lo nuestro era el noviazgo más largo del mundo… 3 años, ¿os imagináis?). Marisin Fidelidad es incomparable. Al ver su cara por la primera vez me enamoré. Prometí amarla sin reproches, hasta que el mundo se acabe. Y como el mundo...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

No soy perfecto, pero tengo presentimientos...

Autor:
No puedo dejar de pensar en aquel  mazurek … El sabor, el tamaño, los dibujos en la superficie de la tarta… Todo eso parecía haber sido hecho con las manos delicadas de mi esposa desaparecida. No pude detenerme y dirigiéndome a mi mejor amigo le dijé: – Y ese maravilloso mazurek … ¿Lo has hecho tú? ¡De verdad, es de chuparse los dedos, hombre! El Señor D. se avergonzó un montón preguntado por el origen de la tarta. Al principio nos quedamos en silencio, en el ambiente bastante tenso, ya pensaba que no me responedría nunca. Creo que le dio un susto tremendo la mirada de Tía Gatía, ya que es una mujer muy melindrosa para comer, aunque es también muy bien educada. Entonces a pesar de ser tan melindrosa, a nuestro huésped no le comentó nada sobre el sabor de la tarta. Unos días después de lo sucedido ella me confesó que no comía tan mal desde la desaparición de Marisin Fidelidad. Ay, bueno, pero ¿cuál era la respuesta del Señor D.? Extremadamente enrojecido en la cara contestó co...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej